Rocznica Powstania Styczniowego

22 stycznia 1863 roku wybuchło Powstanie Styczniowe. Na swojej drodze, gdy przemierzamy setki kilometrów na Kresach, nierzadko natrafiamy na pomniki pamięci naszych pradziadów, biorących udział w tym największym w XIX wieku narodowym zrywie. Często wtedy przez nasze głowy przebiegają myśli, z których wyłania się pewna analogia. Kombatanci z czasów II Wojny Światowej, którymi obecnie się opiekujemy, z takim samym szacunkiem i honorami jak traktujemy ich obecnie my, traktowali weteranów Powstania Styczniowego. Być może oni wtedy też zastanawiali się, że mają to szczęście iż jako ostatnie pokolenie doświadczają na własnej skórze rozmowy z bohaterami powstań narodowych? Nie przypuszczali zapewne, że to wkrótce im przyjdzie wejść w buty szacownych weteranów. Bardzo byśmy chcieli, żeby nasze analogie na tym się zakończyły, ale pewnym nie można być tego nigdy…

Powstanie Styczniowe było tragiczne w skutkach. Car nałożył ogromne represje. Tysiące najdzielniejszych i najznakomitszych pośród naszych rodaków doświadczyło zesłania na Syberię. Szczątki setek z nich zostały w tej nieludzkiej ziemi już na zawsze. Ci którzy przeżyli, katorgi z nią związanej, nie zapomnieli nigdy…

A jednak, oceniając krytycznie z politycznego punktu widzenia ten zryw, należy o nim pamiętać. Należy czcić poświęcenie i heroizm jego uczestników. A także hołdować przyświecającym im celom. Jakże wspaniała jest idea herbu Powstania Styczniowego. Herbu Polski, Litwy i Rusi na trójpolowej tarczy, gdzie obok Orła i Pogoni umieszczony został wizerunek Archanioła Michała…

Wydarzenie zostało zakończone.

Skip to content