Powstanie Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość
2 września 1945 roku, powołano do życia nową organizację konspiracyjną – Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość. Założycielami byli dawni oficerowie Armii Krajowej – Jan Rzepecki, Antoni Sanojca, Janusz Bokszczanin, Franciszek Niepokólczycki i Jan Szczurek-Cergowski.
Celem WiNu było pokonanie komunistów, lecz nie walką zbrojną, a na drodze politycznej. Bardzo liczyli na możliwość przeprowadzenia uczciwych wyborów w powojennej Polsce. Mimo zakładanego, politycznego charakteru, w składu WiN wchodziły oddziały takich partyzantów jak Marian Bernaciak “Orlik”, czy Hieronim Dekutowski “Zapora”.
Niestety, I Zarząd WiN został rozbity przez UB już na koniec października 1945 roku. Następnemu zarządowi, pod kierownictwem Franciszka Niepokólczyckiego, udało się rozwinąć działalność, prowadzono sprawne akcje propagandowe, utrzymywano łączność z zachodem. Także tym razem UB zakończyła działalność kolejnego Zarządu, aresztując Niepokólczyckiego w październiku 1946 roku. III Zarząd działał ledwie kilka tygodni, gdy aresztowano jego szefa, Wincentego Kwiecińskiego.
Ostatnim, IV Zarządem kierował Łukasz Ciepliński, ps. ,,Pług”. Zaczął działalność w styczniu 1947 roku, tuż po sfałszowanych wyborach parlamentarnych. Mimo, że główny cel WiN, jakim była walka z komunistami na drodze politycznej przepadł, starano się podtrzymać działalność organizacji i zmienić jej charakter. Liczono na kolejny konflikt światowy, w którym zachód pójdzie na starcie z ZSRR.
W listopadzie 1947 roku aresztowano Cieplińskiego. 14 października 1950 roku został skazany, wraz z sześcioma współpracownikami, na karę śmierci. Wraz z nim zostali skazani: Mieczysław Kawalec, Józef Batory, Karol Chmiel, Adam Lazarowicz, Józef Rzepka i Franciszek Błażej. Wyrok wykonano 1 marca 1951 roku.
